Coronablog #6 | Lesgeven in coronatijd
In onze reeks met coronablogs lees je hoe onderwijsadviseurs, ouders, schoolleiders en leerkrachten omgaan met de uitdagingen binnen het onderwijs waar we door het coronavirus voor komen te staan. In dit blog vertelt onderwijsadviseur Mirjam Stroetinga hoe het is om les te geven in coronatijd.
Ze gingen in september van start, mijn lessen aan twee groepen vierdejaarsstudenten van de lerarenopleiding. Van de zeven ingeplande lessen zou er één live zijn. De rest was online ingeroosterd. Uiteindelijk zou ook die ene live-les het niet halen: corona zorgde ervoor dat ik in januari mijn lessenreeks moest afronden zonder mijn studenten ooit echt te hebben gezien.
'Ik moet nog even ontbijten'
Het is negen uur, verrassend keurig wordt er door de studenten op tijd ingelogd in Teams. Twaalf koppies. Nog wat slaperig hier en daar. Een student mompelt: “Sorry, ik moet nog even ontbijten”. Ik kan mijn lach niet onderdrukken, ik maak complimenten over het op tijd inloggen en nodig iedereen uit om iets over zichzelf te vertellen. Ik schrijf ijverig mee, want ik verwacht dat het een stuk lastiger is om me online een beeld van mijn studenten te vormen, dan in een echt klaslokaal. Stagescholen, bijbanen en leervragen kleuren de beelden in.
Praktisch
Het praktische voordeel van online lesgeven in coronatijd wordt al gauw duidelijk. Eén student zit in quarantaine, omdat een huisgenoot op een testuitslag wacht. Een andere student wacht zelf op de uitslag van een test na contact met een besmet persoon. En nog een andere student krijgt nota bene tijdens de online les de positieve uitslag van de GGD binnen. Maar onze lessen zijn niet klein te krijgen – die gaan door, om de twee weken, op vrijdagochtend.
Echt contact
En wat ik beslist niet had verwacht gebeurt. We raken écht in gesprek met elkaar. Komt het omdat iedereen vanuit zijn eigen veilige wereldje inlogt? Omdat er geen afleiding is van gedoe in of rond het klaslokaal? Of omdat ieders gezicht pontificaal beschikbaar is om elke emotie aan af te lezen? In een van de lessen hoor mezelf vragen: “Goh, ik zag geloof ik iets veranderen in je gezicht toen ik deze vraag stelde. Klopt dat? Wil je er iets over delen?” En de verhalen worden gedeeld.
Gelukkig online
In de eindevaluatie schrijven de studenten over een fijne sfeer, ondanks dat alles online was. Over goed naar elkaar luisteren en over ruimte voor eigen inbreng. Dan weet ik het zeker: online onderwijs hoeft niet onder te doen voor live onderwijs. Maar… minder gezellig is het wel.
