Coronablog #5 | Verbinding ervaren in coronatijd
In onze coronablog lees je hoe onderwijsadviseurs, ouders, schoolleiders en leerkrachten omgaan met de uitdagingen waar we door het coronavrirus in het onderwijs voor komen te staan. In dit blog vertelt onderwijsadviseur Edith Pijpers hoe belangrijk het is om in coronatijd aandacht te houden voor alle collega’s en stil te staan bij belangrijke gebeurtenissen. Bijvoorbeeld de promotie van Judith Amels. Een goede reden om de verbinding bij elkaar op te zoeken en feest te vieren!
Verbinding zoeken met collega's
Het is donderdag 25 maart 13.40 uur. Ik zit achter de computer in mijn werkkamer en over vijf minuten zal de plechtigheid starten. Vandaag promoveert mijn collega Judith Amels aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Ze zal haar proefschrift verdedigen zonder de fysieke aanwezigheid en steun van familie, vrienden en collega’s. Vanwege de coronamaatregelen volgt iedereen de promotie via een livestream-verbinding. Er zal geen receptie zijn, geen mogelijkheid om Judith te feliciteren en het glas te heffen. Een verdrietige situatie. Judith heeft zo hard gewerkt en nu moet ze haar huzarenstuk op deze eenzame manier afsluiten.
Feest in coronatijd
Gelukkig hebben we inmiddels wel wat ervaring met het vieren van feestjes in coronatijd. Onze opleidingsmanager, Lisette Uiterwijk, heeft geregeld dat er bij iedere collega een doosje met lekkere brownies is thuisbezorgd. Mijn collega’s en ik hebben korte filmpjes opgenomen met een felicitatie voor Judith én we zijn ‘met de pet rond geweest’. Dat levert een mooi cadeau op.
Bewondering voor onze collega
Om 13.40 uur zitten we klaar, ieder voor ons eigen scherm. ‘PLING’, daar is de groepsapp! En wat dan gebeurt… er ontstaat een geweldig mooie verbinding tussen collega’s die fysiek ver van elkaar verwijderd zijn, maar verbonden tijdens de promotie van Judith Amels. Serieuze bewondering en humor wisselen elkaar af in de berichten. Wat doet ze het goed die Judith en wat een krachtige verdediging van haar proefschrift!
Een extra verrassing
Het is donderdag 25 maart 18.00 uur, Judith is weer thuis en heeft in de auto genoten en meegelachen met de berichten in de groepsapp. Mede door de groepsapp is er toch een feestelijk gevoel ontstaan. En het is nog niet klaar, want er wacht haar de verrassing van het cadeau en de felicitatie-filmpjes. Ontroering en blijdschap zijn gevoelens die om voorrang strijden. Ik spreek Judith de volgende dag. Ze vertelt hoe ze verbinding met haar collega’s heeft ervaren. Uit het diepst van haar hart klinkt: “het was zo’n fijne dag!”.
Aanpassen en plannen in coronatijd
’s Avonds open ik nog even mijn email. Er is een bericht over het afstudeercongres en de diplomering van de Master Educational Leadership (MEL). Hoewel we gehoopt hadden dat er versoepelingen in het hoger onderwijs mogelijk zouden zijn, is dit niet het geval en moeten we nog even geduld hebben. Opnieuw vraagt dit aanpassing van plannen van zowel het digitaal vormgegeven afstudeercongres als van de feestelijke diplomering. Opnieuw vraagt dit flexibiliteit en incasseringsvermogen van de studenten die twee jaar lang hebben gewerkt in de master, terwijl ze schoolleider waren onder bizarre corona-omstandigheden. Wat een teleurstelling!
Maar één ding is zeker we gaan weer op zoek naar mogelijkheden om twee jaar studie af te sluiten met een mooi feest. We weten in ieder geval dat we in staat zijn het gevoel van verbondenheid vast te houden en te koesteren.
